Όποιος καλά μας κυβερνά, θα είναι και δικός μας, γύψο – κοντούς – τρελούς και τανκς, δε θέλει ο λαός μας. Είπα πολλά και λάλησα και πρέπει να το στρίψω, μη τύχει και με βάλουνε και μένα μες στον γύψο»....

Ο Σταύρος Παράβας παρέμεινε στη Γυάρο μέχρι τη πτώση της χούντας  . Ήταν ένας από τους τελευταίους 44 εξόριστους  που έφυγαν από το κολαστήριο

Στα 73 του χρόνια, μία μέρα μετά την ονομαστική του εορτή, ο Σταύρος Παράβας άφησε την τελευταία του πνοή από καρδιακή προσβολή στο σπίτι όπου ζούσε με μοναδική συντροφιά εκείνη της αλλοδαπής οικονόμου του

Η πιο... χαρωπή μορφή της κινηματογραφικής φαρσοκωμωδίας, που πέρασε στην ιστορία με την ατάκα «θα τραβήξω τις κοτσίδες μου, θα ξεσκίσω τα προικιά μου», τα τελευταία χρόνια (και κυρίως μετά τον πρόωρο θάνατο του γιου του σε ηλικία μόλις 35 χρόνων) ζούσε στη «σκιά» του παλιού καλού εαυτού του, αντιμετωπίζοντας τόσο προβλήματα υγείας όσο και οικονομικά.


 Το υπουργείο Πολιτισμού είχε «φρενάρει» την έγκριση της τιμητικής σύνταξης που είχε ζητήσει, με το αιτιολογικό ότι έπαιρνε σύνταξη από το ΙΚΑ, που δεν ξεπερνούσε όμως τα 600 ευρώ!

Σκληρό καρύδι όμως μέχρι το τέλος, δεν εγκατέλειπε την προσπάθεια. Το επόμενο  Σάββατο 

θα συμμετείχε σε εκδήλωση του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών στο Ηρώδειο, ενώ είχε δεχτεί και πρόταση από τον Παντελή Βούλγαρη προκειμένου να κρατήσει ένα ρόλο στη νέα ταινία του.

 Ομως η αυλαία της ζωής του έπεσε νωρίτερα και το τελευταίο χειροκρότημα  ακούστηκε για εκείνον  στο νεκροταφείο της Καισαριανής, όπου η κηδεία του  έγινε δημοσία δαπάνη.

Ο σπουδαίος ηθοποιός, που ενσάρκωσε με το δικό του, μοναδικό -και καθόλου χυδαίο τρόπο- τον gay, καθιερώθηκε στον κινηματογράφο σε πιο light ρόλους (άλλοτε ως μόδιστρος ή μεταμφιεσμένη γυναίκα και άλλοτε ως βαρύς και ασήκωτος μάγκας), ενώ στο θέατρο εκτός από την επιθεώρηση ερμήνευσε και ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου, με κρυφό του πόθο -που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε- να παίξει τον Αμλετ...

Ο Σταύρος Παράβας γεννήθηκε στις 15 Απριλίου του 1935 στο συνοικισμό της Αθήνας, Τουρκοβούνια. Οι γονείς του είχαν μικρασιατικές ρίζες. Οικογένεια φτωχή, πέντε αδέλφια, εκείνος ο μικρότερος, έκανε δουλειές του ποδαριού για να βοηθήσει οικονομικά.

Ο πρώτος που διέκρινε την καλλιτεχνική του φλέβα ήταν ο καθηγητής του της ωδικής στο πέμπτο γυμνάσιο Αθηνών όπου φοιτούσε. Πριν τελειώσει το σχολείο και παρά τις αντιδράσεις των οικείων του γράφτηκε στη δραματική σχολή του Κώστα Μιχαηλίδη. Εκεί του έδωσε να μάθει τον ρόλο του Σάιλοκ από τον «Εμπορο της Βενετίας». Τον βοήθησε ο Θόδωρος Εξαρχος, του δίδαξε τον ρόλο, τον οποίο γνώριζε, γιατί του πήγαινε τα ψώνια στο σπίτι. Πέτυχε στις εξετάσεις κι ο Κ. Μιχαηλίδης τον δέχτηκε χωρίς χρήματα στη σχολή. Σημαντική αυτή η στιγμή. Γιατί αν ο Μιχαηλίδης δεν τον δεχόταν δωρεάν, δεν θα μπορούσε ο ίδιος να πληρώσει τα δίδακτρα.

 

Η πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο ήταν το 1955 στην παράσταση «Το πρώτο ψέμα» με το θίασο Κατερίνας. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τη Βίλμα Κύρου και αμέσως μετά την εκπλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων με τον Ντίνο Ηλιόπουλο και τον Κώστα Χατζηχρήστο. Με την ηθοποιό και χορεύτρια Ελένη Προκοπίου έπαιξαν σε πολλές ταινίες μαζί, ενώ συνεργάστηκαν και στο θέατρο.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, η αντίθεσή του προς το καθεστώς και η επιβολή λογοκρισίας στα κείμενα της επιθεώρησης, είχαν ως αποτέλεσμα να φυλακιστεί και να εξοριστεί στη Γυάρο (εκεί γνωρίστηκε με τον Παντελή Βούλγαρη με τον οποίο τους συνέδεε, έκτοτε, στενή φιλία).

Τη δεκαετία του 70 στράφηκε στην επιθεώρηση. Η παράσταση «Ντιρλαντά» αποτέλεσε και την αφορμή για τον εξορισμό του. Την αμέσως επόμενη δεκαετία μεταπήδησε σε περισσότερο κλασικούς ρόλους. Η πρώτη του εμφάνιση στην Επίδαυρος ήταν στον Πλούτο του Αριστοφάνη. Στον κινηματογράφο η πρώτη του εμφάνιση ήταν το 1960 στην ταινία «Χριστίνα». Ακολούθησε συμμετοχή σε περίπου ακόμη 50 ταινίες, κυρίως σε κωμικούς ρόλους.

Είχε τρία παιδιά, δύο κόρες κι έναν γιο που έχασε  ένα «χτύπημα» που δεν ξεπέρασε ποτέ και τέσσερα εγγόνια.

Το Φεβρουάριο του 2007 αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας, καρδιακή ανεπάρκεια, πολλαπλά αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδεια και χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια  τα οποία όμως ξεπέρασε. Πέθανε στις 15 Σεπτεμβρίου του 2008 από ανακοπή καρδιάς